Romska zastava i himna

Na romskoj zastavi je plavom bojom predstavljeno nebo, kao simbol slobode, bezgraničnog prostranstva I života pod vedrim nebom, bez krova nad glavom. Zelenom bojom je predstavljena trava, put, drum, kao simbol života koji je obiležen stalnim putovanjem, na putu bez granica koji je uviek „otvoren“ Romima. I na kraju, crveni točak predstavlja simbol stalnog kretanja i života na točkovima. Pod romskom zastavom nikada nije vođen niti jedan rat. Nema ni jednog Roma na listi osuđenih za genocide u Hagu.

Žarko Jovanović, jugoslovenski kompozitor romskog porekla, je u sa tamburašom Milošem (prezime nije poznato) 1949. u Radio Beogradu napisao tekst o poniženjima koje su Romi preživeli tokom Drugog svetskog rata i dodao mu tradicionalnu melodiju. Tekst opisuje progone, ubistva i odvođenja u koncentracione logore odnosno genocid nad Romima od strane SS divizija „Handžar“ i „Kama“ i Gestapoa u NDH, što opisuju tzv. „Crne legije“. Tekst se zasniva na pesmi koja bila veoma omiljena šezdesetih godina 20. veka među srpskim Romima i verovatno potiče iz Rumunije. Melodija je preuzeta od jedne ljubavne pesme srpskih Roma, koja je postala poznata preko filma „Skupljači perja“ reditelja Aleksandra Petrovića, u kojem je izvodi srpska pevačica i glumica, Olivera Katarina. Prema drugoj verziji, zabeležio ju je Bugarin Milan Ajvazov, rođen 1922. godine u Plovdivu, onako kako ju je čuo od svog dede. Melodije i naslova se sećao, ali je tekst pesme zaboravio.

Proglašena je za zajedničku himnu na prvom Svetskom kongresu Roma 1971. godine u Londonu.

Pošto romski jezik nema jedinstveni književni jezik, postoje različite verzije teksta, koje se mogu neznatno razlikovati u smislu.

Inače, ovu kompoziciju je preuredio Šaban Bajramović načinivši sopstvenu pesmu i singl. Nju je nanovo snimio 2003. godine sa grupom „Cubismo“.