HANINFO – Urbana ekologija

Urbana ekologija predstavlja posebnu ekološku disciplinu koja proučava život u specifičnim uslovima sredine koji vladaju u gradskim i industrijskim naseljima. Pod specifičnim uslovima sredine ne misli se samo na čoveka kao dominantno živo biće u ovom tipu ekosistema, već i na floru i faunu koja naseljava životnu sredinu. Većina čovečanstva (48% svetske populacije) danas je skoncentrisana u manjim ili većim gradovima. Životom u gradu čovek postaje sve više odvojen i otuđen od iskonske prirode. Širenje gradova, intenzivna urbanizacija i industrijalizacija dostigle su fantstične razmere tokom XX veka, a naročito u njegovoj drugoj polovini. U poslednje vreme ako malo bolje pogledamo, možemo primetiti sve veći broj zgrada – na svakih par meseci jedna zgrada postane spremna za useljevanje.

Problem ne samo da leži u tome što se gradnjom sve više smanjuju zelene površine, nego i u tome što su površine tih zgrada sve veće, a da ne govorimo o kućama koje se isto grade sa barem dva sprata, iako se recimo radi o maloj porodici.
Pored toga, prilikom svake izgradnje, nastaje jako puno otpada, pri čemu brojnu većinu čine neiskorišćeni materijali kao što su cementni materijali, čelične grede, tepisi, prozori, kese, plastika… Svi ovi materijali mogu imati za posledicu – zagađenje vode, vazduha, zemljišta, uticaj na biodiverzitet i naravno narušavanja pejzaža.
Novoizgrađeni objekti uglavnom su građeni tako da nikako ne mogu poštedeti prirodu i njene resurse. Velika količina vode i enegije koja se upotrebi na ovakve objekte, na žalost, teško da može biti nadoknađena.

Građenjem, iz kojeg je izbačen umetnički proces, stvaraju se oštećenja, pa je građenje bez arhitekture postalo jedan od ozbiljnih faktora u zagađenju okoline. Postalo je uobičajeno da se arhitekturom nazivaju dokumentacija, nacrti, postupci, propisi, uslovi iz urbanističkih planova, građevinske dozvole i zgrade u kojima nema arhitekture. Zaštita od zagađenja građenjem može se zasnivati jedino na stvaranju uslova za razvitak arhitekture visokih vrednosti. Predmet urbane ekologije je, pored ostalog, zaštita okoline od devastiranja građenjem, kao i saniranje uzroka koji su zapravo društveni i duhovni poremećaji. U urbanoj ekologiji potrebno je razviti metode i evidentirati slučajeve oštećenja građenjem, stvoriti baze podataka, unositi ih u urbanističke planove u obliku obveznih priloga i razvijati planove saniranja. Urbana ekologija zasniva se i razvija na kritici arhitekture, jer je neke slučajeve potrebno obrazložiti detaljnim analizama. Uzroke poremećaja treba opisivati i pratiti kroz društvene mehanizme i strukture, kako bi se moglo pokrenuti saniranje.